Met Marij in Toronto en Ottawa

Dit wordt een lange blog, dus ik heb hem maar even in stukjes verdeeld.

MEETINGS
Vrijdag had ik een gesprek met Emmanuel Guindon, een gezondheidseconoom met veel verstand van tabaksonderzoek, die een paar dagen per maand bij het Centre for Global Health Research (CGHR) van dr. Jha is. Hij gaf me ook al weer nuttige feedback op mn onderzoeksopzet, zo wist hij te melden dat er waarschijnlijk toch meer literatuur te vinden is op mijn onderwerp dan sommige reviews beweren. Dinsdagochtend had ik een gesprek met dr. Jha en drie van zijn stafleden, om het in meer detail te hebben over hoe ik aan hun project kan bijdragen. In het kort: dit project is een grote interventie in India, waar ze in de helft van de meer dan 600 districten lokale politici, beleidsmakers en volksgezondheidsambtenaren gaan voorlichten over het beter handhaven van bestaande tabakswetgeving. Hier zijn ze in 2013 mee begonnen, en voor de volgende ronde informatie die ze naar de mensen in India gaan sturen, willen ze analyses doen om ze recente, regio-specifieke data te geven. Het idee is dat ik de percentages rokers/ex-rokers per regio, per leeftijdsgroep ga weergeven, en mogelijk vergelijken met data van ca. 10 jaar eerder. Tenslotte had ik dinsdag ook nog een meeting met Robert Schwartz, van het Ontario Tobacco Research Unit. Dit is een kennisinstituut, dat de overheid gevraagd en ongevraagd informeert over tabaks-onderzoek en beleid. Hij vond het erg leuk om te horen dat ik een aantal jaren terug een van hun online cursussen heb gedaan, waar ik via een congres van gehoord had. Verder heeft hij me een hoop verteld over hun aanpak, waarin integrated knowledge translation centraal staat: de onderzoeksvraag wordt gebaseerd op vragen uit praktijk/beleid, en tijdens het onderzoek wordt er continu teruggekoppeld naar de praktijk/beleidsmakers. Ik zal later nog eens terugkomen om mijn promotieonderzoek te presenteren, en als ik nog tijd heb ergens een steentje bijdragen aan een van hun activiteiten.

AANKOMST MARIJ
Zaterdagavond zou Marij (mn moeder) aankomen, die me een weekje kwam opzoeken. Ivm drukte op het vliegveld en een autoverhuurbedrijf (de medewerker met de sleutel van de goede auto was al naar huis) duurde het allemaal iets langer, maar het was erg leuk om na een paar weken alleen in een vreemd land een bekend gezicht welkom te kunnen heten. Zondag zijn we meteen naar de Toronto Islands gegaan, dit zijn een aantal kleine eilandjes in lake Ontario, vlak voor de kust van Toronto. Via een pontje kwamen we bij de eilanden, die eigenlijk gewoon een soort stadspark zijn. Het was stralend zonnig weer, maar niet al te warm (graad of 6) en flink stormachtig, dus het voelde toch nogal guur aan. Je kon aan veel dingen zien dat het toeristenseizoen nog niet echt op gang gekomen is, behalve het koffietentje was het meeste nog dicht. Ook qua natuur ziet het er denk ik over een maand of twee een stuk vrolijker uit, nu zijn veel bomen toch nogal kaal, of er komen pas net knoppen in. Toch was het nu ook al wel een leuk uitstapje hoor, we hebben nog een paar aparte vogels gezien en iets wat vermoedelijk een groundhog (bosmarmot) was. We moesten wel bijtijds weer terug, omdat er iemand van het verhuurbedrijf langs zou komen om de veel te grote auto om te ruilen voor de auto die we eigenlijk hadden moeten krijgen.

VAKANTIE OF NIET
Maandagmiddag aan het eind van mn werkdag heb ik Marij mn werkplek laten zien en hebben we samen nog even kort rondgekeken in het Eaton Centre (een groot overdekt winkelcentrum, vlakbij het St. Michael’s Hospital). Dinsdag en woensdag ben ik ook gewoon gaan werken, dus hebben we overdag niets samen kunnen doen, maar ’s avonds natuurlijk wel lekker samen gegeten. Mn airbnb-gastheer had een luxe luchtbed met automatische pomp voor ons klaargezet, dus zo was mijn appartementje tijdelijk geschikt voor een logé. Marij is dinsdag naar de Niagara watervallen geweest, die hier op zo’n 125 km. van Toronto liggen. Ze was toch wel erg onder de indruk, en met haar foto’s heb ik zo al even een voorproefje gekregen voor als ik zelf ga. Ik had namelijk al geregeld dat ik samen met Jordi, (mn broer) die in mei hier komt, een excursie naar dit toeristische hoogtepunt van de regio zou doen. En omdat ik donderdag en vrijdag al vrij had genomen, vond ik het wat teveel worden om nog een dag van mn werk af te snoepen.

NAAR OTTAWA
Die donderdag en vrijdag hadden we namelijk een tripje naar Ottawa gepland. Dit is de hoofdstad van Canada, iets kleiner dan Toronto, maar nog steeds een miljoenenstad, op ca. 450 km afstand. Eerste stop op de route was het plaatsje Ajax, dit is een van de voorsteden van Toronto, genoemd naar een Brits oorlogsschip uit WOII (dat op zijn beurt natuurlijk naar de Griekse held genoemd was). Als Ajacied kon ik dit natuurlijk niet overslaan. Behalve een fotootje maken bij het bordje “Welcome to Ajax”was er niet veel te zien overigens, het is puur een woongebied, dus zijn we maar doorgereden richting Ottawa. Daar kwamen we in de loop van de middag aan bij het hotel, wat er uitzag als een typisch Amerikaans motel voor langs de snelweg, maar dan midden in de stad. Van buiten enigzins verloederd, maar het goede humeur van de receptioniste en de prima kamers maakten veel goed. Na de rit van ca. 5 uur en eerst even te acclimatiseren in het hotel, zijn we de stad in getrokken.

RIDEAU
Er is wel het een en ander te zien in Ottawa, alles handig op loopafstand. Bijvoorbeeld een aantal zaken genaamd Rideau (gordijn), eerst de Rideau-river met Rideau-watervallen, die aangezien ze midden in de stad liggen en nergens echt aangegeven stonden, toch niet tegenvielen. Daarna konden we mooi langs de brede Ottawa river lopen en een heuveltje beklimmen voor een mooi uitzicht over de river, de heuvel met parlementsgebouwen, en de brug naar het stadje Gatineau aan de overkant, wat officieel al in Quebec ligt. Een van de toeristische highlights van Ottawa zijn de 19e eeuwse Rideau-locks (sluizen) aan het eind van het Rideau-kanaal. Vanwege het flinke hoogteverschil wat het kanaal moet overwinnen is er een serie van sluizen gebouwd, waarvan de eerste acht direct achter elkaar liggen en zo als het ware een trap vormen. De sluizen waren nu helaas niet in gebruik, en het water stond dus op een vrij laag peil. Later las ik dat ze van mei t/m september nog wel gebruikt worden voor pleziervaart. Naast de sluizen ligt nog het Chateau Rideau (wat eigenlijk het Chateau Laurier bleek te heten), een pijnlijk lelijk mislukte poging uit 1912 om een Gotisch kasteel te bouwen, nu een luxe hotel. Vanwege de kou en de wind hielden we het sightseeen voor die avond maar voor gezien, en doken we een Indisch restaurantje in, waar we heerlijk gegeten hebben. Hier werd weer eens bevestigd dat de Indische opvatting over medium spicy niet helemaal overeenkomt met die van ons in het Westen (zelfs voor iemand die wel wat gewend is).

ARMENIËRS EN TURKEN
De volgende ochtend gingen we eerst de sluizen nog van wat dichterbij bekijken, alvorens door te lopen naar de parlements-heuvel. Voordat we echter de parlementsgebouwen konden zien, zagen we groepjes mensen met Armeense vlaggen in die richting lopen. Er stond letterlijk een file van touringcars die mensen met (ook Turkse en veel andere) vlaggen, stickers en spandoeken kwam afzetten bij het plein. Die bleken, ca. Vierduizend man sterk, een demonstratie te houden ter herdenking van de Armeense genocide 100 jaar geleden. Aan de andere kant van het plein, ongeveer 10 meter verderop, wel netjes met dranghekken ertussen, stond een groepje Turken (ca. 400) met een anti-demonstratie. De politie hield het allemaal goed in de gaten, maar volgens mij is het allemaal vriendelijk verlopen. Ze wisten ons nog te vertellen dat er in Ottawa elke week wel zoiets gebeurde. De parlementsgebouwen zagen er van buiten wel mooi uit, maar stonden deels in de steigers voor renovatie. Dat, plus de politieafzettingen ivm de demonstratie, maakte dat we er even een kort rondje gelopen hebben voor we weer doorgingen.

BYWARD
De laatste ‘sight’ om te zien in het centrum van Ottawa was de Byward Market, dit was (dat dachten wij tenminste) een leuke markthal met eromheen een gebied van gezellige winkelstraatjes. De markthal was er wel, maar er zaten eigenlijk voornamelijk eetgelegenheden binnen, geen echte markt dus. De straatjes eromheen blonken ook niet in winkelaanbod, het waren vooral veel restaurantjes.

DIEFENBUNKER
Onze laatste stop lag eigenlijk al buiten de stad, in het piepkleine plaatsje Carp. In de jaren ’60, toen de koude oorlog nog volop aan de gang was, heeft de Canadese overheid een aantal schuilkelders laten bouwen. Degene bij Ottawa was de grootste, want daar zou de landelijke overheid intrek nemen in het geval van een kernoorlog, en deze is ook als enige nog toegankelijk. Omdat de premier die het liet aanleggen Diefenbaker heette, werd het complex in de volksmond algauw de Diefenbunker genoemd. Nu kan je er rondlopen (al dan niet met gids) en is er een koude oorlog museum gevestigd. We kwamen gelukkig precies op tijd voor de rondleiding met gids, een wat oudere man die hier destijds nog dienst gehad heeft (al specificeerde hij niet precies in welke functie). Hij maakte er een leuk verhaaltje van en leidde ons door de vier ondergrondse niveau’s met vergaderruimtes, kantoortjes, slaapvertrekken en opslagruimtes. De meeste vertrekken waren opgetuigd met authentieke meubels en accesoires uit die tijd. Helaas veelal niet uit de bunker zelf, want toen de bunker in 1992 gesloten werd is (bijna) alles meegenomen. Het was toch een best groot complex, met allemaal piepkleine kamertjes, waar in het ergste geval meer dan 500 mensen gehuisvest hadden moeten worden, zij het wel maar voor 30 dagen. Hoe ze aan het idee kwamen dat 30 dagen genoeg is om een kernoorlog te overleven wist de gids ook niet. Al met al was het toch een uniek inkijkje in een bizarre tijd/situatie.

AFSCHEID
Na Ottawa hadden we nog een dagje samen in Ottawa, waarop we de St. Lawrence market zijn gaan verkennen. In tegenstelling tot de Byward market, bleek dit wel een authentieke markhal te zijn, die qua aanbod zowel op de locals (misschien wel vooral de hipsters) en toeristen gericht was. Er was van alles aan groente, kaas, vlees, vis, gebak, brood en delicatessen te krijgen. Op de bovenste verdieping zaten een aantal cafes/restaurantjes, met terrasjes op het balkon. Aan de overkant van de straat zat nog een farmers market, die duidelijk wel meer op de locals gericht was, met allerlei organische/biologische streekproducten. Een ander interessant winkelfenomeen hier is de Bulk Barn, dit is een grote winkelketen die zich zoals de naam zegt specialiseert in bulk. Er staan allemaal grote bakken met honderden soorten meel, koffie, snoep, zoutjes, noten, chocola, pasta, instant-soep en tientallen andere dingen. Je moet dan een zakje of bakje pakken en net als de snoepjes bij de jamin kan je zelf de gewenste hoeveelheid scheppen. Het lijkt me voor de cassiere nog wel een klus om alle producten te (her)kennen, maar voor de klant is dit een handig concept, tijd om het ook in Nederland in te voeren. Tenslotte heb ik pannenkoeken gebakken (ze hielden een beetje het midden tussen de grote dunne Nederlandse pannenkoeken en de kleine dikke Amerikaanse pancakes), natuurlijk met echte Canadese Maple syrup. Na het eten zat de tijd van Marij in Canada er weer op en namen we afscheid na een leuke week samen.

Foto's volgen nog